od Deana cd. Sama

Zaraz po tym, jak Sam wyszedł, zacząłem intensywnie zastanawiać się, gdzie mógł się udać. Wiedziałem, że mam mało czasu, bo znając brata pewnie już wpadł w tarapaty. Cały Sam. Po niecałej minucie rozmyśleń przypomniało mi się, jak pewnego razu wychwalał kawy odgłos odpalanego silnika. Son of a bitch ~ pomyślałem i szybko wyszedłem z pokoju. Wyjąłem telefon z kieszeni i wybrałem numer taxówki. Po kilku minutach żółty samochód stał przed budynkiem. Szybko wsiadłem i podałem adres baru. Taksówkarz na szczęście nie był zbyt rozmowny, bo pogawędka  z zatęchłym, zgniłym staruchem za kierownicą nie była w tym momencie moim marzeniem. Mamrotałem zdenerwowany pod nosem, gapiąc się przez okno. Brakowało mi AC/DC. Sammy, gdzie się szwędasz?
- Włączy pan AC/DC? - zapytałem.
Facet pokiwał ponuro głową i już po chwili w żółtku rozbrzmiewało Back in black. O wiele lepiej.
Niedługo potem byliśmy na miejscu. Szybko zapłaciłem i wysiadłem, idąc pospiesznym krokiem w stronę, z której dochodziły głosy. Wyjąłem spluwę zza pazuchy. Sam właśnie dostawał wpierdol od jakiegoś spaślaka.
- You son of a bitch. - warknąłem, kiedy grubas przyłożył mojemu bratu nóż do szyi. Podbiegłem trochę, bo byłem za daleko, żeby strzelić, a nie chciałem ryzykować.
Chwilę później powietrze przeciął pocisk z mojego pistoletu, a względnie spokojną noc przerwał dźwięk wystrzału. Podszedłem do Sama i tego drugiego.
- Spierdalaj... od mojego brata. - wycedziłem. Spluwa była wprawdzie zabezpieczona, ale to nie stanowiło problemu. Napastnik spojrzał na mnie ze zdziwieniem, po czym pokazał środkowy. - Słyszałeś, co mówię, czy mam powtórzyć? - podniosłem broń tak, że celowałem w jego głowę.
Dupek spierdzielił wreszcie. Miałem wielką ochotę strzelić jeszcze raz, ale się powstrzymałem.
- Wszystko dobrze, Sammy? - zapytałem z troską. Brat pokręcił głową słabo, a ja spojrzałem w stronę, gdzie uciekł spaślak. Sam naprawdę się naraził. - Następnym razem ostrzegaj, że masz ochotę dać się zabić. - warknąłem, patrząc na Baby. - Dasz w ogóle radę iść?
Łoś pokiwał głową i zataczając się wsiadł do wozu. Pokręciłem głową i zająłem miejsce kierowcy. Sam podał mi kluczyki, zapaliłem i włączyłem światła.
- Son of a bitch... - mruknąłem, kiedy zobaczyłem jego twarz. Z prawego łuku brwiowego spływała zaschnięta już strużka krwi, jego usta były rozcięte, a wzrok nieprzytomny. Cała twarz uwalona była we krwi i błocie. Podałem mu jakieś chusteczki, a on zaczął wycierać sobie twarz. - Mam przynajmniej dobrą wiadomość - spojrzał na mnie pytająco - zostało jeszcze twoje ciasto. - poruszyłem brwiami.
Sam westchnął z lekkim rozbawieniem; tylko na to najwyraźniej w tym momencie było go stać. Sięgnąłem do radia, aby włączyć AC/DC. Już po chwili z głośników płynęła muzyka. Prawdziwa muzyka. Poprawiłem ręce na kierownicy i zerknąłem na brata.
- Tylko nie upapraj wszystkiego krwią.
~~~~~~~~~~
Niedługo potem byliśmy w motelu. Wygoniłem Sama do łazienki, a sam walnąłem się na łóżko. W głowie powstał mi genialny plan, a na ustach pojawił się cwany uśmieszek. Po parunastu minutach Sam wyszedł z łazienki. Parsknąłem na widok plastra na jego łuku brwiowym. Brat spojrzał na mnie pytająco.
- Podejdź bliżej. - Przywołałem go gestem ręki. Zdezorientowany chłopak podszedł do mnie. - Usiądź obok. - poklepałem miejsce obok siebie.
Wykonał polecenie, a ja spojrzałem na jego brew. Przecinał ją niebieski plasterek z Kubusiem Puchatkiem. Zacząłem się śmiać, a ten Łoś patrzył na mnie trochę zły.
- O co ci chodzi? - zapytał z wyrazem twarzy typu "wtf is going on?".
- Czy ty patrzyłeś, co na siebie przykle... zresztą  nieważne, nieważne... - śmiałem się dalej, a Sam pokręcił głową i poszedł na swoje łóżko.
Przycisnąłem głowę do poduszki, żeby stłumić wstrząsający mną śmiech. No ładnie, Sammy, no ładnie... Podniosłem głowę na chwilę, żeby zaczerpnąć świeżego powietrza. Sam patrzył na mnie z jego typowym bitchface'm, co w połączeniu z Kubusiem Puchatkiem na rozciętej brwi wyglądało tak... awesome. Zacząłem krztusić się śmiechem, brat po chwili też zaczął się śmiać, choć w sumie pewnie nie wiedział, o co chodzi.
- Sammy, nie miałem pojęcia, że aż tak lubisz Kubusia Puchatka... wiesz, Kangurzyca i te sprawy... - pokręciłem głową ze śmiechem.
- Zamknij się wreszciehuehuehuehu... - zakrztusił się Sam.
Parę minut później brat już spał, a ja przykryłem się kołdrą i od razu zasnąłem, zmęczony śmianiem się.
Kiedy się obudziłem, Sam jeszcze spał. Wstałem i poszedłem się ogarnąć do łazienki. Po powrocie obudziłem brata, który nie wyglądał na zachwyconego tym faktem.
- Och, czy to już świt? Zaspaliśmy.  - mruknął ironicznie, ale łaskawie podniósł się z łóżka, przeczesując swoje łosie kudły palcami.
- Idź się szybko ogarnij. - zarządziłem. - Na śniadanie jemy twój placek.
Sam wzruszył ramionami i poszedł do łazienki. W tym czasie pokroiłem ciasto, oczywiście bardzo równo. Po powrocie z łazienki, Sam chyba zauważył dysproporcje w wielkości naszych kawałków.
- No co? Ciesz się, że wczoraj zamiast jeść ciasto poszedłem ratować ci tyłek. I nie narzekaj. - To mówiąc wepchnąłem sobie do ust kawałek ciasta. Pyszne.
Po śniadaniu poszliśmy do Impali. Chłopak zadawał mi milion razy to samo pytanie, a ja dwa miliony razy odpowiadałem mu prawie to samo. Wsiadłem do Baby i z zadowoleniem włożyłem kluczyk do stacyjki. Sam wsiadł na miejsce pasażera. Tym razem na brwi nie miał już Kubusia Puchatka.
Włączyłem Metallicę i ruszyłem. Doskonale wiedziałem, że Sam patrzy na mnie swoim zabójczo-pytającym wzrokiem, ale niezbyt mnie to obchodziło.
Po około pół godzinie drogi zatrzymałem się i wysiadłem. Brat poszedł w moje ślady.  Po kilku minutach stanęliśmy przed bramą do zoo. Sam spojrzał na mnie z wyrazem twarzy "serio? SERIO?".
- Naprawdę? Idziemy do zoo? - zapytał niedowierzając. Biedny, pewnie długo czekał na spełnienie tego marzenia.
- Najwyraźniej.
Kupiłem dwa bilety i podałem jeden Samowi. Ten pokręcił głową z rozbawieniem, ale wziął ode mnie papierek. Weszliśmy do zoo. Lustrowałem wzrokiem małą mapkę umieszczoną na bilecie. Postanowiłem, że pójdziemy w prawo.
- Spójrz - szepnął Sam, szturchając mnie w ramię - klaun.
Przewróciłem oczami, ale mimo woli spojrzałem na przebranego faceta z pomalowaną twarzą i przyczepionym brzuchem.
- To tylko klaun, który bawi dzieci. Pięciolatki się z niego śmieją, a ty się go boisz? - zapytałem i wszedłem w pierwszą uliczkę.
 Mijaliśmy różne jelenie i bażanty.
- SPÓJRZ, TO TY! - powiedziałem do Sama, zatrzymując się przed wybiegiem z łosiami. Jeden z nich akurat stał blisko nas. No cały Sam.

Łosiu? B)